VOICES From Migrations | Christos Doulkeridis' story
- Changemakers
- Jul 30
- 3 min read
Updated: Aug 12
“VOICES From Migrations” is a project co-funded by the European Union exploring migration. Christos Boulkeridis’ parents moved from Greece to Belgium; where he grew to become a politician. This is his story.
"While I was born and raised in Brussels, my parents chose to immigrate to Belgium for a better life. My father initially wanted to go to Australia, as his best friend had emigrated there a short time before, but after meeting with someone from the municipality, he chose Belgium. He worked for three years in the coal mines before moving to Brussels, where he met my mother. The coal mines were a popular destination for immigrants looking for work after the end of World War II, and there my father met Turks, Italians, and others, with whom he created beautiful memories.
I remember from a young age that I had to work with my parents because we lived in very poor conditions. Our first home did not even have a toilet. We would not have been able to get by if I had not worked with my parents, and while this caused me to miss out on my childhood, it also made me a stronger person.
The Greek influence in Belgium was noticeable, as my family and I would go to festivals and gatherings organized by local Greek associations. These are memories that I still cherish.
When I return to Greece, people express their pride in the fact that I managed to become a member of parliament in Belgium. I always reply that it is not you who should be proud of this, but the Belgians. They gave a child born Greek the opportunity to represent them. That is the strength of Belgium.
I never felt like a foreigner in Belgium. I want everyone, regardless of sexuality, origin, and gender, to have equal rights and values. Let's not forget that we are human." Interview by: Camila Velez Martinez, Petros Katrakoulis, Georgia Geraki, and José Javier Román
Original story in Greek: Ενώ εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στις Βρυξέλλες οι γονείς μου επέλεξαν να μεταναστεύσουν στο Βέλγιο για μία καλύτερη ζωή. Ο Πατέρας μου αρχικά ήθελε να πάει στην Αυστραλία καθώς ο καλύτερός του φίλος μετανάστευσε εκεί πριν λίγο καιρό, αλλά μετά από μία συνάντηση με ένα πρόσωπο του δήμου επέλεξε το Βέλγιο. Δούλεψε για τρία χρόνια στα ανθρακωρυχεία πριν μετακινηθεί στις Βρυξέλλες, που γνώρισε την μητέρα μου. Τα ανθρακωρυχεία ήταν διάσημος προορισμός για μετανάστες που έψαχναν εργασία μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και εκεί πατέρας μου γνώρισε Τούρκους, Ιταλούς και άλλους, με τους οποίους δημιούργησε όμορφες αναμνήσεις.
Θυμάμαι από μικρή ηλικία ότι χρειαζόταν να δουλεύω μαζί με τους γονείς μου καθώς ζούσαμε σε πολύ φτωχές καταστάσεις. Το πρώτο μας σπίτι δεν είχε καν τουαλέτα. Δεν θα τα βγάζαμε πέρα εάν δεν δούλευα με τους γονείς μου και αυτό ενώ με έκανε να χάσω τα παιδικά μου χρόνια, με έκανε επίσης πιό δυνατό άνθρωπο.
Το στίγμα του Ελληνισμού ήταν αισθητό, καθώς πηγαίναμε με την οικογένειά μου σε φεστιβάλ και συναντήσεις που οργάνωναν τοπικοί σύλλογοι. Αναμνήσεις που θυμάμαι ακόμα και χαίρομαι.
Όταν Γυρνάω στην Ελλάδα, μου εκφράζουν την περηφάνια τους για το γεγονός ότι κατάφερα να γίνω βουλευτής στο Βέλγιο. Πάντα τους απαντάω οτι δεν πρέπει εσείς να είστε περήφανοι για αυτό, αλλά οι Βέλγοι. Αυτοί έδωσαν την δυνατότητα σε ένα παιδί γεννημένο Έλληνας να τους εκπροσωπεί. Αυτό είναι η δύναμη του Βελγίου.
Δεν Ένιωσα ποτέ ότι ήμουν ξένος στο Βέλγιο. Θέλω όλοι, ανεξαρτήτως της σεξουαλικότητας, καταγωγής και φύλλου να έχουν ίσα δικαιώματα και αξίες. Ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι.
Read the article in My House of European History:
Funded by the European Union. Views and opinions expressed are however those of the author(s) only and do not necessarily reflect those of the European Union or the European Education and Culture Executive Agency (EACEA). Neither the European Union nor EACEA can be held responsible for them.
Comments